Χάλκινος ὕπνος (διηγήματα β΄Κρατικό Βραβεῖο διηγήματος. Ἑστία 1981
Ὁ Χάλκινος Ὕπνος ἀποτελεῖ μιά καινοτομία περιεχομένου καί γραφῆς στό εἶδος τοῦ διηγήματος. Σ' αὐτά τά διηγήματα συντελεῖται μιά μετατροπή τῶν σχέσεων τοῦ ἀτόμου μέ τόν ἐξωτερικό κόσμο. Σάν κυρίαρχη πραγματικότητα ἀναδεικνύεται ὁ βαθύς κόσμος τῆς συνείδησης, πού σέ κάθε διήγημα ἀντιμετωπίζει μέ ἀγωνία κι ἀπό ἔνα βασικό πρόβλημα: τόν χῶρο καί τόν χρόνο, τήν μοναξιά καί τόν θάνατο, τήν μνήμη, τό ὄνειρο, τήν φαντασία καί τήν πραγματικότητα. Στά διηγήματα αὐτά συνδυάζεται μέ λυρισμό καί λογισμό ἡ ψυχολογική ἀνάλυση, μέ μιά διακεκομμένη καί ὀνειρική προβολή τοῦ ἔξω κόσμου. Τά βιώματα χρησιμοποιοῦνται ἀπό τήν συγγραφέα σάν ὑλικό πειραμάτων γεωμετρικῆς καί μαθηματικῆς ἐπίφασης, καί ἐπιχειρεῖται μιά διερεύνηση τῶν προβλημάτων, πού συνυπάρχει μέ τήν ἐπίγνωση πώς θά παραμείνουν ἄλυτα. Ἔτσι ὁ ἀναγνώστης ζῆ σέ μιά ἀτμόσφαιρα, ὅπου ἡ πάλη μιᾶς ἐπίμονης λογικῆς διείσδυσης στίς σκοτεινές δυνάμεις τῆς ζωῆς, παίρνει τραγικές διαστάσεις.
