Θεῶν καί ἀνθρώπων συναντήσεις (ἀρχαιογνωστικά ἀφηγήματα) Ἑστία 2003
Κάποτε οἱ θεοί συναντήθηκαν μέ τούς ἀνθρώπους· γίνανε μάλιστα ὁμοτράπεζοι καί ὁμόκλινοι. Ὅμως αὐτή ἡ συναναστροφή εἶχε ἕνα ὅριο· οἱ θνητοί δέν ἔπρεπε νά τό ξεπεράσουν, γιατί κάθε ὑπέρβασή του ἦταν "ὕβρις" καί ἡ τιμωρία ἐρχόταν πάντα σέ χρόνο ἀπροσδιόριστο. Ἡ μυθολογική ἀλλά καί ἡ ποιητική ἀλήθεια τό βεβαιώνουν. Πόση "πραγματικότητα" ὑπάρχει σ' αὐτήν τήν ἀλήθεια δέν ἔχει σημασία. Σημασία ὅμως ἔχει πώς αὐτή ἠ ἀλήθεια περιέχει σοφία καί γίνεται--εἴτε μέ τόν τρόπο τῆς ἀποδοχῆς εἴτε τῆς ἀποφυγῆς-πυξίδα γιά τά μετέπειτα γένη τῶν ἀνθρώπων.
Τά πρόσωπα σέ τοῦτα τά μυθολογικά ἀφηγήματα εἶναι προϊόντα ἔμπνευσης καί τύχης. Ἡ ἔμπνευση ἔφερε μόνον τά δύο μυθολογικά ζευγάρια:τό χθόνιο (Θησεύς καί Ἀριάδνη ) καί τό ὑποχθόνιο (Πλούτων καί Περσεφόνη.) Ἡ τύχη ἔβγαλε τά ὑπόλοιπα ἀπό τίς ἀκροστιχόδες τῶν τεσσάρων ὀνομάτων Ἔτσι ἐμφανίσθηκαν: ἡ τυμπανοχαρής Ρέα, ἡ δισυπόστατη Ἰνώ--Λευκοθέα, ἡ φιλέρημη καί μοναχική Ἑκάτη, ὁ ὑβριστής τοῦ θεοῦ Σαλμωνεύς, ὁ θεολόγος Ὀρφεύς μέ τήν μαγική του λύρα, ἡ κόρη τοῦ Διός Ἐλένη, ὁ Ὑάκινθος, τό ἀγόρι-ἀνθός, καί ἄλλες μυθολογικές μορφές πού φθάνουν καί στόν παροντικό χρόνο μέ τίς ἐπικλήσεις τῆς ἀφηγήτριας.
Τό βιβλίο περιέχει καί βιβλιογραφία.
