Φυσιογνωμίες τόπων (ὁδοιπορικό) Ἑστία 1992
Ὁρισμένοι τόποι ἔχουν φυσιογνωμία: Μιλοῦν, ὑπενθυμίζουν, ἀμφισβητοῦν, ὅπως οἱ ἄνθρωποι. Κυρίως ὅμως ἐπαναφέρουν συλλογικές μνῆμες πού κοιμοῦνται ὥς τήν στιγμή πού θά βρεθεῖ ἡ κατάλληλη ματιά γιά νά τίς ἀναγείρει ὁλοζώντανες μπροστά μας. Ἡ Ἑλένη Λαδιᾶ διέτρεξε ὁρισμένες ἀπό τίς παμπάλαιες ἑστίες τοῦ ἑλληνισμοῦ στόν εὐρύτερο νοητό κύκλο πού κλείνει μέσα του τήν σημερινή Ἑλλάδα. Προσεγγίζοντας τούς τόπους, προσπάθησε νά ἀνιχνεύσει τά μυστικά τους.
Ἀπό τίς παρυφές τοῦ ἄβατου γι'αὐτήν Ἁγίου Ὄρους ὥς τήν Βόρειο Ἤπειρο τήν ἐποχή τῆς ἄρσης τοῦ ἐμπολέμου, κι ὥς τήν Αἰολία, τήν Ἰωνία καί τήν Ἀνατολία· ἀπό τήν αἰγυπτιακή ἔρημο τῆς Νιτρίας μέ τά κοπτικά μοναστήρια, κι ἀπό τό Κάιρο ὅπου ἀναπλάθει -καταγράφοντας καί μυθοποιώντας μέ τόν μοναδικό της τρόπο-τήν βιογραφία τοῦ γοητευτικοῦ ἁγίου Ρουές, ὥς τήν 'Αλεξάνδρεια καί τίς κατακόμβες της καί ὥς τό σπήλαιο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναϊτου. Ὥσπου νά συναντήσει, τέλος. τούς ἑλληνόφωνους στήν Καλημέρα τοῦ Σαλέντο καί νά κλείσει τόν κύκλο, ἡ συγγραφέας κατορθώνει νά μᾶς φέρει σέ ἐπαφή μέ τήν δική μας λησμονημένη φυσιογνωμία.
